Sana benlerimi verirken

indim,
gözlerini öpüyor önce gözlerim,
sonrası dudakların ve içimi yakışların

nefesini çekiyorum ciğerlerime soluksuz

senden seni alıyorum, tende seni ararken

gözlerimde asılı kalıyor şaşkın bakışların.

açlığın dindirmeye yetmiyor saldırganlığımı

oysa gözlerin bedenimi isyana çağırmakta
omzuna tutunuyorum burçlara tırmanırcasına
yüreğine mıh gibi çakıyorum acı-tatlı sözlerimi
tükeniyorum, sana benlerimi ve benliğimi verirken... 

kelimeler sahipsiz sen gidince

Gün gelir
yüreğini açtığına dilin susar, lâl olur.


aklından geçeni bile okuyan sevdiğin
ağzından çıkana sağır olur.


kâlp
içine attıkları ile, pimini çeker sevdanın


kanayacağını bile bile
tükenip, harap olur...